Ponferrada

Astorga - Ponferrada, di. 16-09-2014 Klokslag zes uur staan onze kamergenoten op, pakken bij zaklicht in en zijn om half zeven verdwenen. Tegen half negen rijden wij de stad uit. Het is bewolkt en er is regen voorspeld, maar je weet toch nooit waar en wanneer die valt. Onze eerste halte is de kapel van 'Ecce Homo', Jezus aan een geselpaal; een oud beeldje. Vandaag fietsen we de Montes de Leon in, steeds hoger en groener met jonge dennen aanplant en eiken die de herfst aankondigen. Het groen wordt opgefleurd door bloeiende heide. Af en toe een dorp en de weg klimt behoorlijk. In Rabanal del Camino, een opgekalefaterd dorpje gericht op pelgrims slaan we yoghurt, fruit en empanadas in. Er is een ontroerend oud kerkje, opgeknapt door duitse benedictijnen die er tegenover wonen; we steken een kaarsje bij Jacobus aan. Dan gaat het steil omhoog en er staat flink wat wind. Ik waai van de fiets. Op zich niet erg maar ik kom moeilijk op de fiets op steile hellingen. Tegen de middag bereiken we het 'Cruz de ferro', 1515 m., letterlijk het hoogtepunt van onze tocht. We leggen ieder onze steen bij het kruis en ik denk aan wat ik wil achterlaten; top secret! We picknicken daar en zien, hoe pelgrims ieder op hun eigen manier deze mijlpaal vieren.bij het kruis. Dan fietsen we net onder de kam tot de grote afdaling, 14 km. lang begint. We laten ons gaan, zo hard als we durven. Heerlijk, zo een spectaculaire afdaling in een schitterende natuur en tot de brug van Molinaseco. We zijn toe aan een drankje en dan is het nog een kippeneindje, wel met een klimmetje tot Ponferrada. Inmiddels het bekende verhaal: haar geschiedenis gaat terug tot de romeinen die hier; ze hadden hier zelfs goudmijnen. De stad ligt aan de rio Sil en dankt haar naam aan de brug versterkt met ijzer; in de latijns versie: pons ferrada. Het boegbeeld van de stad is de machtige tempeliersburcht. Wij vinden een hostal 'Virgen de la Encina', er pal tegenover. Onze kamer is zelfs gebouwd met natuursteen, een restantje van de burcht en helemaal in steil. Eerst genieten van de privacy van een eigen kamer. Aan de tempeliersburcht beginnen we niet; heb ik drie jaar geleden bezocht. Wel de moeite maar het kost minstens een halve dag. We bezoeken de Andreaskerk maar die houdt haar deur gesloten; wel een mooie poort in brons met een turkoois kleurig andrieskruis erin verwerkt. De basiliek luistert naar de naam van ons hostal - zal wel omgekeerde volgorde zijn. Virgen de la encina, O.L.Vrouw van de steeneik. Eraan verbonden een verhaal waarin Maria en een tempeliersridder een rol spelen. Een renaissancekerk met de vertrouwde retabels. Mijn aandacht wordt getrokken door twee zilveren kerstengeltjes die disharmonieren met het deftig, gouden mariabeeld. Op het plein borden met foto's over belangrijke onderwerpen van de stad: processies, de semana santa, pelgrims. Verder is Ponferrada een moderne industrie- en universiteitsstad. We bewonderen de klokketoren en dan dwingt een regenbui ons een bar in; geen straf! Het pelgrimsmenu eten we vandaag bij 'los templarios'. Een welbestede dag en zodra ik mijn hoofdkussen ruik, val ik in slaap.