Fromista

Burgos - Fromista, vrij. 12-09-2014. Bij het ontbijt twee nederlandse fietsers uit Wageningen; ze fietsen vooral. Vandaag weer een zonnige dag. Met enig vragen vinden we de juiste weg en fietsen de meseta op. Strogele stoppelvelden en de heuvels twee tinten bruiner zover het oog reikt. Meseta betekent hoogvlakte. Denk niet dat het vlak fietsen is. We fietsen op en neer door het weidse land. Hier en daar een dorpje van niets maar die luisteren naar klinkende namen als 'Vilviestre de Muno' en 'Castrillo de Matajudios'. Zien we een groene zoom in het land dan betekent dat water en een dal. Erna volgt een klim, ook wel spectaculaire afdalingen vooral als het wegdek goed is. Op de heuvelkammen staan tientallen windmolens. Af en toe kruisen we het pad van de lopers die als stippen door het veld lopen. Dan dalen we af naar het schduwtijke dal en loopt de weg onder de bogen van de vroegere abdij van san Anton. De monniken ontvingen er in de middeleeuwen pelgrims. Nu is er in de ruine een kleine albergue gevestigd. Even verder zien we op de top van een heuvel een imposante ruine: de restant van een Tempeliersburcht uit de achtste eeuw. Aan de voet van de heuvel ligt Castrojeriz, een historisch stadje dat een belangrijke etappeplaats werd voor pelgrims. We bezoeken de sta. Maria del Manzano, de romaans-githische abdijkerk aan het begin van de stad, deels kerk, deels museum. We fietsen tussen deels verweerde huizen en langs nog een paar kerken en zoeken een schaduwrijk boompje om een hapje te eten en vooral koel drinken. Voorbij Castrojeriz richt de weg zich kms. lang op eindeloze aardetinten onder de blauwe lucht. Voor ieder wolkje voor de zon en de wind zijn we dankbaar. Na een heuvelrug dalen we af naar het dal van de rio Pisuerga. Plots weer groene velden met luzerne, waterputten en bevloeingsinstallaties. In Boadillo del Camino bekijken we de 'rollo', een gothische zuil van de rechterlijke macht uit de 15de eeuw. Dan op naar Fromista, onze pleisterplaats voor vannacht. We vinden onderdak in hostal 'el apostol'. We kijken rond bij de unieke sluizen van het Canal de Castillo. In de 18de eeuw werd er een eeuw aan gebouwd t.b.v. watervoorziening en irrigatie. Er zijn natuurlijk kerken. Een van de mooiste op de camino vind ik de San Martin. Een romaanse kerk prachtig gerestaureerd en zonder toeters en bellen. De San Pedro in gothiek herbergt een klein museum vol kerkelijke kunstschatten o.a. polychrome heiligenbeelden en schilderijen. Wonderlijk bij een parochiekerk; het zegt wel veel over haar verleden. Voldaan van een warme rit en de nodige kultuur gaan we aan het pelgrimsmenu, inclusief water en een fles wijn.