Viana

Puente la Reina,- Viana, ma. 8-09-2014 Een uitgebreid ontbijt, pakken en weg wezen; als fietsers zijn we meestal de laatsten. Na het onweer en de regen van afgelopen nacht is het een heldere dag. Het is vandaag hollen of stilstaan; voortdurend heuvels. Amper het stadje uit beginnen we aan de eerste klim. Het land ruikt kruidig, verfrist door de regen. We fietsen langs secundaire wegen die niet druk zijn. Is wel zo prettig, vooral bij het klimmen. De lopers zien we op de paden en veldwegen. We fietsen een rondje door de oude dorpskern van Maneru. Cirauqui, Lorca en Villatuerta laten we letterlijk links liggen. Tegen de middag zijn we in Estella, een oud marktstadje aan de rio Ega, reeds duizend jaar bekend van de camino. Er zijn kerken en een paleis van de koningen van Navarra. De kerken zijn slechts bereikbaar via monumentale trappen. Ze zijn alle op de rotsen gebouwd die zo kenmerkend zij voor het stadje. Bij de san Miguel en de san Sepulchro vangen we bot. De san Piedro de la rua is open. Een mooie vrij sobere 12de eeuwse kerk met een opvallend Petrusbeeld; Petrus in vol ornaat als paus. We krijgen een stempel en de stempelvrouw attendeert ons op de kruisgang. Twee gangen hebben slanke, gedraaide zuilen met kunstig gebeeldhouwde kapitelen. Bij een bar lunchen we met tapas. We klimmen de stad uit naar het Monasterio de Irache die op maandag haar deuren gsloten houdt. Dus verder langs het wijndorp Villamayor de Monjardin. De hellingen zijn bezaaid met kleine velden, wijn- en olijfgaarden. Door het groen schemert de rotsige ondergrond. Aan de horizon de rotskam van een Sierra. Los Arcos is onze volgende stop. Op het kerkplein is het gezellig druk met lopers die hun doel vandaag bereikt hebben. De santa Maria is in siesta. De weg klimt gestaag naar Sansol en daalt af naar Torres del Rio, twee schilderachtige dorpjes waar de lopers doorheen en wij langsheen gaan. Het landschap is afwisselend met prachtige uitzichten. Ons gidsje vermeldt 'heuvels', een eufemisme voor voortdurend klimmen en dalen. Tegen vieren beginnen de benen te verzuren. Geen nood; we zijn in Viana en vinden onderdak in albergue Izar, of liever een riant appartementje er tegen over. Viana heeft een oude stadskern met de typsche smalle straatjes die uitnodigen tot terrassen. Een wandeling naar de imposante restanten van de san Pedro en ook hier een gesloten santa Maria. We vermaken ons best gaan voor een dagschotel in 'casa Armendariz'. In de regen naar ons kamer en vroeg naar bed want morgen volgen we het vroege programma van de wandelaars.