Elewijt - Lessines, di. 10-08-2014

Na een smakelijk ontbijt nemen we met dank afscheid van Eric. Het is een grijze, droge en koele ochtend. De gps brengt ons richting de route. De dorpsnamen klinken me bekend in de oren. Er wonen nog verre familieleden. Het is de streek van mijn vader. Hij zou zeker van een tocht naar Compostella genoten hebben. In de dertiger jaren fietste hij de boorden van de Moezel en dat met één been.
We bereiken het kanaal van Willebroek en hoewel de gps noordwaarts wijst roep ik dat we al op de route zitten. Ik ben een brug te vroeg. We zwerven nog enige km. door de ommelanden voor we weer op koers zijn. Dan volgen we de Leirekensroute, een fietspad over een vroegere spoorlijn, van Londerzeel naar Aalst. Lekker rechttoe, rechtaan door velden, weilanden en dorpjes. Wel tegenwind, gelukkig af en toe beschut door hoge struiken.
In Aalst rijdt een vriendelijk stel ons voor naar het centrum en wijst alvast hoe we verder moeten.
Een marktplein met een belfort met het oudste mechanisch klokkenspel van Europa, speelt onmiddellijk een melodietje. Midden op het plein het standbeeld van Dirk Maertens 'de eerste drukker van Duitslant, Frankrijke ende Nederlanden', zoals zijn grafschrift luidt. Samen met priester Daens, de bekendste Aalstenaar. De gotische sint Martinus kerk heeft een apart model: grote zijbeuken en een bijpassend koor. Het schip van de kerk is veel te kort; het geld was op.
We rijden verder langs de Dender. De zon is doorgebroken en geeft glans aan een groen landschap: het water, de bermen, ruige weiden met grazende koeien. Moerasbosjes, wuivende wilgen en lispelende populieren. De wind waait meestal tegen. We volgen het jaagpad 40 km. stroomopwaarts. Voor mij een dag vol herinneringen aan mensen en gebeurtenissen uit mijn leven. Vlaanderen is toch het land van mijn jeugd. Zo fietsen we langs Idegem, het dorp van het zwart tante nonneke. Ze was kleuterleidster en als we op bezoek gingen, mochten we in haar klas spelen.
We stoppen even in Geraardsbergen, omhoog naar de markt voor een blik in de kerk en een biertje. Dan nog 10 km. tot de sluis van Lessines. Met een steil klimmetje het dorp in, even zoeken en in het laatste huis van het dorp woont Kristien, onze gastvrouw. Ze is een vriendin van mijn zus Kaat die er ook is. We worden verwend met een goede maaltijd en praten uren bij.