Trainen in de Ardennen
Blijf op de hoogte en volg Jan en Karlien
01 Juli 2014 | België, Luik
Om het klein verzet te oefenen gaan we een weekje naar de Ardennen. Village Les Gotalles ligt op Mont St. Jacques; toeval of niet? Het is een gehucht van Trois Ponts.
Het hele Landal Green Park bestaat uit veertig huisjes met hoog Anton Pieck gehalte; geen extra faciliteiten. We hebben een oergezellig huisje met alles wat we nodig hebben en komen om te fietsen. Dus krijgen we bij de receptie een boekje over de RAVeL (Reseau autonome voies lentes), een netwerk van (fiets)paden nu nog her en der verspreid. Er wordt gewerkt aan verbindingen. Sommige liggen op vroegere spoorweglijnen.
We beginnen met een tochtje van Trois Ponts naar Malmedy. Na enig zoeken vinden we de RAVeL met een parkeerplaats erbij. Het fietspad delen we met wandelaars en ruiters. Het is een prima fietspad met weinig hoogte verschillen. Alleen de op- en afritten vergen enig schakelen.
Malmedy is een streekcentrum met een kathedraal in renaissance stijl, toen het een blauwe maandag bisschopsstad was. Verder oogt het twintigste eeuws. Op terugweg dalen we over de kasseien af naar Stavelot, een Ardeens stadje met smalle straatjes en veel huizen in natuursteen. De bezienswaardigheid is de grote abdij met een rode voorgevel. Het grootste gedeelte herbergt nu verschillende musea. De Ravel van Trois Ponts naar Malmedy is niet spectaculair; het glooiende landschap met weiland en bossen wordt door de bomen langs de spoorwegdijk aan ons oog onttrokken.
De volgende tocht gaat van Comblain-au-Pont naar Durbuy. De Ravel begint met een betonpad langs de Ourthe. Bij Comblain-la-Tour gaat het over een camping en verandert het in een bospad. Uitkijken voor keien, modderplassen en boomstronken; een keer zelfs afstappen. Als op de kaart de groene Ravelstreep onderbroken wordt door een paars stippellijntje (=fietspad) of niets is er een hobbelig bospad of een voetbreed paadje door het weiland. De fietspaden aangegeven op de kaart door een paarse stippellijn zijn moeilijk te vinden en te volgen of, wij hebben het systeem nog niet ontdekt. Wel ervaren we dat ze meestal over heuvels en dalen gaan en vaak over secundaire wegen. Hoewel een grijze dag is de rit mooi en genieten we van de kabbelende rivier en de gillende schoolkinderen die in kajaks stroomafwaarts peddelen. Durbuy is het kleinste stadje van België en schilderachtig met zijn kasteel en wat smalle straatjes. De toeristische drukte op het grote plein nodigt ons niet uit voor verder bezoek aan het stadje.
Op de terugweg experimenteren we met secundaire wegen waar de Ravel onderbroken wordt. Met enig zoeken krijgen we wat we willen: heuvelachtig parcours. We leren vandaag hoe belangrijk de bodem is voor het fietsen en steile afdalingen vergen zoveel aandacht dat er weinig te zien valt. Althans, ik heb al mijn aandacht nodig voor wegdek en snelheid. We hebben 68 km. op de teller als we terug zijn bij ons vertrekpunt.
De volgende rit starten we in Malmedy en nemen het fietspad richting Waimes. Prima asfaltweg veelal door weiland, bos en gerooid bos. Langs kabbelende watertjes en langzaam doch gestaag klimmend; type vals plat. In Waimes stappen we over op de 'Vennbahn', een historische spoorlijn van Troisvierges (Lux.) naar Aken. Wij fietsen zuidwaarts naar St. Vith. Een goed fietspad over verharde grond. De weg is opgeleukt met borden met stukjes geschiedenis van de spoorlijn en info over de natuur waar we doorheen fietsen. Mooie vergezichten over groen weiland en donkergroen bos, afgewisseld met stukken oudroze van wuivende grassen en zuring en drassig moerasland. Plots een grote boogbrug, imposant en weelderig begroeid met gras. Ze is honderd jaar geleden in de eerste wereldoorlog in acht maanden gebouwd. Het spoor is al lang verdwenen en het beton vertoont verval.
St. Vith is een oud stadje ooit ontstaan rond een abdij maar de tweede wereldoorlog heeft het in puin achtergelaten. Nu is het herbouwd. Alleen oude foto's her en der herinneren aan haar vergane glorie van knooppunt van spoorwegen en haar triest oorlogsverleden.
We rijden terug over hetzelfde fietspad dat hier pre-ravel heet; nog niet geasfalteerd? Het landschap is afwisselend genoeg zodat op- en neer rijden beslist geen straf is. En dan die zeven km. over de ravel naar Malmedy; één en al vals plat naar beneden en over goed asfalt. Heerlijk!
Onze vierde tocht begint in Waimes en we fietsen de 'Vennbahn' in noordelijke richting. Over de ravel is het lekker fietsen met hooguit 2% hoogteverschil. Tussen weiden, bossen, stukken moeras loopt het fietspad. Oude spoorweghuisjes, een half vergane locomotief en af en toe een sein herinneren aan de spoorlijn. Voorbij Sourbrodt ligt nog een stuk spoorlijn en als we, na een ommetje door het weiland terug bij het spoor komen is het volop in bedrijf met ijzeren wagentjes die fietsend voortbewogen worden op het spoor. Ze rijden heen en weer tot Kalterherberg, het eerste stationnetje in Duitsland. Het volgende station is Monschau. Een steile afdaling over een grindpad en asfalt voert ons in een mum van tijd tot in hartje Monschau. Even toeristisch als schilderachtig; elk straatje een plaatje! De Rur doorkruist het stadje als een glinsterende bergbeek vooral nu de zon straalt. Koffie met Apfelstrudel wacht op het terras tegenover het 'Rote Haus' een monumentaal twee onder één kap huis uit de 17de eeuw, gebouwd door Scheibler, een lakenfabrikant in goeden doen.
We klimmen de kilometers terug naar de ravel richting Roetgen. We snijden een stukje ravel af door het nemen van een fietspad langs de grote weg; slecht idee! De auto's razen langs. Ik ben blij dat de weg bergafwaarts gaat en we snel in Roetgen zijn. De terugweg gaat via knooppunten, het fietspad RV4 en met inschakeling van de gps. We gaan meteen de fout in want missen de afslag naar het eerste knooppunt. Als we de ravel weer kruisen weten we zeker dat we fout zitten. Via Raeren en met hulp van de gps bereiken we de stuwdam over de Vesder, steken die over en fietsen langs een uitloper van het stuwmeer. De klim door het bos gaat goed; dan verdwalen we en stuurt de gps ons figuurlijk en letterlijk het bos in. Na de nodige kilometers, kruisen we de bekende ravel. Intussen hebben we er allebei de smoor in. Ik durf niet meer te gokken op een weg binnendoor en vrees dat er weer aardige klimmetjes tussen zitten. Jan is verstild wat ook niet veel goeds betekent. Dus fietsen we over de ravel terug naar Waimes. De teller staat op 99 km. Niettegenstaande ons avonturieren en wat onenigheid rond knooppunten, gps en wegwijzers was het een zonnige, afwisselende en mooie fietstocht en... een uitdaging voor ons klein verzet.
Het hele Landal Green Park bestaat uit veertig huisjes met hoog Anton Pieck gehalte; geen extra faciliteiten. We hebben een oergezellig huisje met alles wat we nodig hebben en komen om te fietsen. Dus krijgen we bij de receptie een boekje over de RAVeL (Reseau autonome voies lentes), een netwerk van (fiets)paden nu nog her en der verspreid. Er wordt gewerkt aan verbindingen. Sommige liggen op vroegere spoorweglijnen.
We beginnen met een tochtje van Trois Ponts naar Malmedy. Na enig zoeken vinden we de RAVeL met een parkeerplaats erbij. Het fietspad delen we met wandelaars en ruiters. Het is een prima fietspad met weinig hoogte verschillen. Alleen de op- en afritten vergen enig schakelen.
Malmedy is een streekcentrum met een kathedraal in renaissance stijl, toen het een blauwe maandag bisschopsstad was. Verder oogt het twintigste eeuws. Op terugweg dalen we over de kasseien af naar Stavelot, een Ardeens stadje met smalle straatjes en veel huizen in natuursteen. De bezienswaardigheid is de grote abdij met een rode voorgevel. Het grootste gedeelte herbergt nu verschillende musea. De Ravel van Trois Ponts naar Malmedy is niet spectaculair; het glooiende landschap met weiland en bossen wordt door de bomen langs de spoorwegdijk aan ons oog onttrokken.
De volgende tocht gaat van Comblain-au-Pont naar Durbuy. De Ravel begint met een betonpad langs de Ourthe. Bij Comblain-la-Tour gaat het over een camping en verandert het in een bospad. Uitkijken voor keien, modderplassen en boomstronken; een keer zelfs afstappen. Als op de kaart de groene Ravelstreep onderbroken wordt door een paars stippellijntje (=fietspad) of niets is er een hobbelig bospad of een voetbreed paadje door het weiland. De fietspaden aangegeven op de kaart door een paarse stippellijn zijn moeilijk te vinden en te volgen of, wij hebben het systeem nog niet ontdekt. Wel ervaren we dat ze meestal over heuvels en dalen gaan en vaak over secundaire wegen. Hoewel een grijze dag is de rit mooi en genieten we van de kabbelende rivier en de gillende schoolkinderen die in kajaks stroomafwaarts peddelen. Durbuy is het kleinste stadje van België en schilderachtig met zijn kasteel en wat smalle straatjes. De toeristische drukte op het grote plein nodigt ons niet uit voor verder bezoek aan het stadje.
Op de terugweg experimenteren we met secundaire wegen waar de Ravel onderbroken wordt. Met enig zoeken krijgen we wat we willen: heuvelachtig parcours. We leren vandaag hoe belangrijk de bodem is voor het fietsen en steile afdalingen vergen zoveel aandacht dat er weinig te zien valt. Althans, ik heb al mijn aandacht nodig voor wegdek en snelheid. We hebben 68 km. op de teller als we terug zijn bij ons vertrekpunt.
De volgende rit starten we in Malmedy en nemen het fietspad richting Waimes. Prima asfaltweg veelal door weiland, bos en gerooid bos. Langs kabbelende watertjes en langzaam doch gestaag klimmend; type vals plat. In Waimes stappen we over op de 'Vennbahn', een historische spoorlijn van Troisvierges (Lux.) naar Aken. Wij fietsen zuidwaarts naar St. Vith. Een goed fietspad over verharde grond. De weg is opgeleukt met borden met stukjes geschiedenis van de spoorlijn en info over de natuur waar we doorheen fietsen. Mooie vergezichten over groen weiland en donkergroen bos, afgewisseld met stukken oudroze van wuivende grassen en zuring en drassig moerasland. Plots een grote boogbrug, imposant en weelderig begroeid met gras. Ze is honderd jaar geleden in de eerste wereldoorlog in acht maanden gebouwd. Het spoor is al lang verdwenen en het beton vertoont verval.
St. Vith is een oud stadje ooit ontstaan rond een abdij maar de tweede wereldoorlog heeft het in puin achtergelaten. Nu is het herbouwd. Alleen oude foto's her en der herinneren aan haar vergane glorie van knooppunt van spoorwegen en haar triest oorlogsverleden.
We rijden terug over hetzelfde fietspad dat hier pre-ravel heet; nog niet geasfalteerd? Het landschap is afwisselend genoeg zodat op- en neer rijden beslist geen straf is. En dan die zeven km. over de ravel naar Malmedy; één en al vals plat naar beneden en over goed asfalt. Heerlijk!
Onze vierde tocht begint in Waimes en we fietsen de 'Vennbahn' in noordelijke richting. Over de ravel is het lekker fietsen met hooguit 2% hoogteverschil. Tussen weiden, bossen, stukken moeras loopt het fietspad. Oude spoorweghuisjes, een half vergane locomotief en af en toe een sein herinneren aan de spoorlijn. Voorbij Sourbrodt ligt nog een stuk spoorlijn en als we, na een ommetje door het weiland terug bij het spoor komen is het volop in bedrijf met ijzeren wagentjes die fietsend voortbewogen worden op het spoor. Ze rijden heen en weer tot Kalterherberg, het eerste stationnetje in Duitsland. Het volgende station is Monschau. Een steile afdaling over een grindpad en asfalt voert ons in een mum van tijd tot in hartje Monschau. Even toeristisch als schilderachtig; elk straatje een plaatje! De Rur doorkruist het stadje als een glinsterende bergbeek vooral nu de zon straalt. Koffie met Apfelstrudel wacht op het terras tegenover het 'Rote Haus' een monumentaal twee onder één kap huis uit de 17de eeuw, gebouwd door Scheibler, een lakenfabrikant in goeden doen.
We klimmen de kilometers terug naar de ravel richting Roetgen. We snijden een stukje ravel af door het nemen van een fietspad langs de grote weg; slecht idee! De auto's razen langs. Ik ben blij dat de weg bergafwaarts gaat en we snel in Roetgen zijn. De terugweg gaat via knooppunten, het fietspad RV4 en met inschakeling van de gps. We gaan meteen de fout in want missen de afslag naar het eerste knooppunt. Als we de ravel weer kruisen weten we zeker dat we fout zitten. Via Raeren en met hulp van de gps bereiken we de stuwdam over de Vesder, steken die over en fietsen langs een uitloper van het stuwmeer. De klim door het bos gaat goed; dan verdwalen we en stuurt de gps ons figuurlijk en letterlijk het bos in. Na de nodige kilometers, kruisen we de bekende ravel. Intussen hebben we er allebei de smoor in. Ik durf niet meer te gokken op een weg binnendoor en vrees dat er weer aardige klimmetjes tussen zitten. Jan is verstild wat ook niet veel goeds betekent. Dus fietsen we over de ravel terug naar Waimes. De teller staat op 99 km. Niettegenstaande ons avonturieren en wat onenigheid rond knooppunten, gps en wegwijzers was het een zonnige, afwisselende en mooie fietstocht en... een uitdaging voor ons klein verzet.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
