Ponferrada - O' Cebreiro, woe. 17-09-2014. Bij het ontbijt worden we aan gesproken door een nederlandse jongeman op pad met een canadese en een londenaar in gezelschap van een zuid-afrikaanse; de wereld komt langs.We verlaten de oude stad over de rio Sil, fietsen langs een drukke avenida om dan de oude pelgrimsweg op te pakken. Samen met de wandelaars trekken we door de Bierzo, een streek met wijngaarden en vruchtbare akkers. In Fuentas Nuevas wenkt een stempelvrouw bij het dorpskerkje uit natuursteen; goed voor een morgengebed en een stempel. Het landschap is bijzonder mooi onder de donkergrijze wolken, flarden blauwe lucht, vooral als regenspetters en zon een regenboog spannen om de groene heuvels. In Cacabelos doen we de san Roquekapel aan, overgebleven van een hermitage met hospitaal, nu een opslagplaats voor processiebeelden van de semana santa. We bereiken Villafranca del Bierzo langs de 16de eeuwse burcht met hoektorens. Een straat hoger staat de Santiagokerk, een sober romaans kerkje met in een zijkapel een gouden retabel. Het prachtig portiek, de 'Poort van Vergeving' was voor middeleeuwse pelgrims zeer belangrijk. Als ze door ziekte niet verder konden kregen ze hier dezelfde aflaten als in Compostela. Wij houden het bij een stempel. Het stadje is nog vier imposante kerken rijk, o.a. de san Francisco, gesticht door de heilige Franciscus op zijn pelgrimstocht naar Santiago. We pauzeren op de markt met churros en chocolademelk. Dan wacht het dal van de rio Valcarce, een onstuimige bergbeek die we voortdurend kruisen. Het dal is smal en groen. Hoog boven ons twee bruggen die het dal overspannen. We kopen kaas, yoghurt, bananen in een winkeltje in Trabadelo. Vandaar klimt de weg langzaam door dorpjes; elk kerkje open en zelfbediening met stempels. In Ruitelan eten we bij het geruis van watervalletjes. Daarna begint de klim van 15 km. over een asfaltweg; de lopers volgen andere paden. Af en toe valt een bui en geleidelijk komen we op ooghoogte met de snelwegen, eerst hoog boven ons en wij klimmen door tot O' Cebreiro (1300 m.). De laatste kms. zijn de uitzichten adem benemend mooi. Cebreiro is een zeer oud pelgrimsplaatsje en kreeg in 1072 de titel van hospital. Nu bestaat het uit een twintigtal huizen en palozzas, gericht op pelgrims; ook een toeristische trekpleister. We vinden onderdak in het vierde casa rural en ontmoeten een vlaams stel dat de camino wandelt, voor de vrouw niet de eerste keer. Het preromaans kerkje uit de 10de eeuw is intact. Binnen staat een prachtig gendebeeld van Santa Maria la Real en de miraculeuze kelk uit een legende. Het kerkeje wordt beheerd door franciskanen. We gaan naar de pelgrimsmis met drie heren en een franciskaan die de zang animeert. Een ontroerende dienst in verschillende talen en gezangen die men kan meezingen. Er wordt afgesloten met het 'Salve Regina'. Bij de doopvont hangt een kruis van Franciscus en de pater komt nog even de betekenis ervan uitleggen. Het pelgrimsmenu eten we in Meson Carolo. Om 9.40 u. doen we het licht uit.