Vierdaagse door Nederland: 7 – 10 juli 2014
Blijf op de hoogte en volg Jan en Karlien
03 Augustus 2014 | Nederland, Wilnis
Wilnis – Raalte, 115 km.
We vertrekken met perfect fietsweer: veel licht in de lucht, matige zon en wind mee. Tussen de Vinkeveense en Loosdrechtse plassen en dwars door Hilversum, nog slaperig en leeg op de maandagochtend. Door de bossen naar de noordkant van Baarn en dan de ons reeds bekende weg richting Bunschoten. Deze weg rijden we in omgekeerde richting; omgekeerd in alle opzichten. Nu zonnig en wind mee; de vorige keer zware regen en wind tegen. Het verandert mijn indruk nu we dezelfde weg in andere weersomstandigheden en zonder omwegen fietsen.
Zodra we Baarn achter ons laten fietsen we door polders met weilanden, niet zo strak verkaveld als bij ons. Windmolens markeren onze horizon en de Randmeren.
In 'Old Niekark' wacht de koffie en de loungebank in plaats van bakken regen. Langs het landgoed Sandenstein, kasteel met horeca, naar Putten. In mijn gedachten roept het twee trieste zaken op: de oorlog en de Puttense moord. Van het eerste wil ik meer weten. Als we het dorp binnen rijden is er een gebouwtje van beton en glas met 'oktober 1944'. Het lijkt gesloten maar via aanbellen kunnen we naar binnen. Tot mijn verwondering zijn er meer mensen. Met foto's en tekst wordt het drama uit de doeken gedaan: een aanslag op een auto van de Wehrmacht leidt tot een afschuwelijke wraakactie. 600 mannen tussen 18 en 50 worden opgepakt en afgevoerd naar concentratie- en werkkampen. Maar enkele tientallen mannen overleven het drama. Een Duitse dominee die respectvol de doden begraaft is jaren later het aanknopingspunt voor verzoening tussen Putten en Ladelund.
Nu is Putten een levendig vakantiedorp op de Veluwe met een lekkere broodjeszaak. Daarna fietsen we een prachtig beukenbos in, kilometerslang, gevolgd door een heideveld zo ver het oog reikt. Als we door het oude land verder fietsen picknicken we bij landgoed Staverden, een kasteel met alles erop en eraan, ook horeca want een landgoed vraagt om onderhoud. We fietsen verder oostwaarts door bos en hei, door Elspeet en Epe met een druk epicentrum.
Het landschap verandert en we bereiken al snel de uiterwaarden met weiland, wielen en dijken: de IJssel. In Wijhe halen we de veerpont en in een mum van tijd staan we op de andere oever. Nog twaalf kilometer rechttoe rechtaan door de weilanden en we zijn in Raalte waar we gastvrij ontvangen worden door Marietje en Gerard, vroegere buren die naar hun heimat terug zijn verhuisd.
Raalte – Cuijk, 111 km.
Uitgezwaaid door onze gastvrouw en -heer starten we in de regen; was voorspeld. Op het fietspad langs een secundaire weg naar Deventer. Wegwerkzaamheden zorgen ervoor dat de weg zeer rustig is en we herkennen een cafeetje van ons 'Marskramerpad'. Dwars door Deventer en dan de IJsselbrug over gaat de tocht door de uiterwaarden van de IJssel en de rafelranden van de Veluwe. Het blijft regenen. Brengt me bij wat tussen mijn oren zit over regen: vervelend!!! De ervaring: zoals de zon glans geeft aan de natuur, spoelt de regen haar schoon. De horizon is doffer, gescheiden van mijn oog door druppels of regengordijnen. Mijn bril gaat in mijn zak. Ik zie wat minder scherp maar regendruppels vertroebelen nog meer. Met dit weer blijf ik meer in mijn gedachten hangen, alsof ik meer in mezelf keer en me daarmee van de natuur afkeer.
Als we weer in de uiterwaarden van de IJssel belanden weet ik dat we verkeerd rijden. Jan is het spoor bijster; de gps ook. Plots rijden we kilometers over glooiende fietspaden door de prachtigste bossen en schrikt Jan op van een oeros die op het fietspad ligt. Dan een onafzienbaar stuk hei dat er vaalbruin bij ligt in de regen. De zachte natuurgeluiden maken plaats voor geraas van auto's; onmiskenbaar een snelweg. Een knooppunten bord wijst de weg en we suizen langs de oude herenhuizen Arnhem in en lunchen in een Grand Café waar de plasjes onder onze stoelen staan. Van de regen hebben we relatief weinig last al zijn we na 70 kilometer doorweekt. Vervelend is het kil gevoel; met een laagje windstopper extra is dat zo verholpen. We steken de Boven Rijn over, langs het Gelredome en via een uitdijend Arnhem Zuid en secundaire wegen richting Nijmegen. Een nieuwe fietsbrug annex spoorwegbrug voert ons Nijmegen binnen en via nieuwe fietspaden zijn we vlot door de stad heen. Intussen is het een halfuurtje droog geweest maar dan is er weer regen, niet te hard wel gestaag.
Via de Sint Annastraat en langs de nieuwe ziekenhuizen verlaten we de stad en fietsen naar Malden en Molenhoek. Annemijn, waar we vrijwel langsfietsen zorgt voor lekkere koffie en als we bijgepraat zijn, wacht het laatste stukje provinciale weg tot we de uiterwaarden van de Maas bereiken en met de pont naar Cuijk oversteken. Een warm maal en een hartelijk gastadres bij een vriendin zorgt dat deze regendag even gezellig eindigt als een zonnedag.
Cuijk – Liempde, 65 km.
Na een stevig ontbijt stappen we, in overvloedige regen, op de fiets. Net als gisteren komt de gps moeilijk op dreef zodat we de eerste kilometers op gevoel de goede richting oprijden. Een mooie tocht door het Brabantse land met zijn weilanden, beemden en bosjes. Van Haps naar St. Hubert, Odiliapeel, Boekel, Erp; meestal rijden we rakelings langs de dorpskernen. In Keldonk steken we de Zuid-Willemsvaart over. Een ommetje door Zijtaart levert een gesloten café en een dichte snackbar op. Doorrijden maar want dan zijn we vroeg op de camping en hebben alle tijd voor zwager en schoonzus die er kamperen. Onder de brug van de snelweg – een droog moment – eten we een banaan en fietsen door de lommerrijke lanen. Door de regen heen genieten we van het boerenland want de natuur blijft mooi.
Het verschil met gisteren is dat het vandaag gemiddeld wat harder regent. In de vroege namiddag bereiken we ons doel: twee verzopen katten die hartelijk verwelkomd worden met drank en versnaperingen.
Ons verblijf wordt een hut op palen. Onder de hut staan onze fietsen droog. In de hut is een tafel met 4 stoelen, een kast met kookgerei en twee bedsteeën. We betrekken er eentje; zeer gezellig! De droogtrommel verzorgt de eerste droog ronde en de reten en spleten in onze hut zorgen voor luchtigheid zodat onze spullen goed drogen. Met de familie is er tijd om bij te praten en we worden vergast op een smakelijk avondmaal: na macaroni en penne, spaghetti want fietsers hebben energierijke voeding nodig!
Liempde – Wilnis, 102 km.
Na een lekker ontbijt raken we wat trager op de fiets. De zon breekt door en het is onmiddellijk warm. De gps is nog niet wakker en we fietsen door de ommelanden richting Den Bosch. In Vught een omleiding door een natuurgebiedje met waterpartijen. We staan regelmatig stil om de gps te raadplegen maar zelfs Jan wordt er niet wijzer van. De fouten van de gps neemt hij loyaal op zich: niet goed ingesteld, niet goed leesbaar, satellieten vertroebeld door boomkruinen. Aan de rand van Den Bosch zijn we het spoor helemaal bijster. Ik ongeduldig want als kaarten-mens blijf ik het overzicht missen bij de gps. Ik moet me dan overgeven aan zijn instructies. Ik heb het vooral moeilijk als we door onbekend gebied fietsen en mijn oriëntatie me in de steek laat. Jan vindt dat ik teveel zeur over de gps; heeft ie een beetje gelijk in. Jan reset het hele geval en na een kwartiertje kunnen we verder.
Het wordt een schitterende tocht over Vlijmen en dan verschillende dijken langs de Maas tot we voor Heusden de Maas oversteken met de pont. Een paar kilometer door een prachtig gebiedje met wielen en moerasbos wacht ons de volgende pont naar Nederhemert Noord. Parallel aan de Andelse Maas fietsen we, na een lunchpauze in een als grappig dijkrestaurantje vermomde snackbar, naar Brakel waar de pont over de Merwede gaat. Het blijft landelijk fietsen door Vuren en Lingebos en dan de dijk langs de Linge, onverminderd mooie natuur. In Spijk steken we met een handbediend pontje de Linge over. Dan via Nieuwland, een alweer ons onbekend dorp langs het kanaal met een ommetje naar Meerkerk. Daar komen we op bekend terrein. Door het oude dorp bereiken we de Lek dijk en fietsen langs de dras- en moeraslanden naar Ameide om daar de vijfde pont van de dag te nemen. Even uitblazen met een drankje bij het strand dat druk bezocht is op deze zonnige middag.
Nog een kilometer over de dijk naar Jaarsveld en dan 30 kilometer, letterlijk rechttoe, rechtaan naar huis over Linschoten, Woerden, Kamerik en Kanis.
Een verrassende rit, een welbestede tocht en prima weer!
We vertrekken met perfect fietsweer: veel licht in de lucht, matige zon en wind mee. Tussen de Vinkeveense en Loosdrechtse plassen en dwars door Hilversum, nog slaperig en leeg op de maandagochtend. Door de bossen naar de noordkant van Baarn en dan de ons reeds bekende weg richting Bunschoten. Deze weg rijden we in omgekeerde richting; omgekeerd in alle opzichten. Nu zonnig en wind mee; de vorige keer zware regen en wind tegen. Het verandert mijn indruk nu we dezelfde weg in andere weersomstandigheden en zonder omwegen fietsen.
Zodra we Baarn achter ons laten fietsen we door polders met weilanden, niet zo strak verkaveld als bij ons. Windmolens markeren onze horizon en de Randmeren.
In 'Old Niekark' wacht de koffie en de loungebank in plaats van bakken regen. Langs het landgoed Sandenstein, kasteel met horeca, naar Putten. In mijn gedachten roept het twee trieste zaken op: de oorlog en de Puttense moord. Van het eerste wil ik meer weten. Als we het dorp binnen rijden is er een gebouwtje van beton en glas met 'oktober 1944'. Het lijkt gesloten maar via aanbellen kunnen we naar binnen. Tot mijn verwondering zijn er meer mensen. Met foto's en tekst wordt het drama uit de doeken gedaan: een aanslag op een auto van de Wehrmacht leidt tot een afschuwelijke wraakactie. 600 mannen tussen 18 en 50 worden opgepakt en afgevoerd naar concentratie- en werkkampen. Maar enkele tientallen mannen overleven het drama. Een Duitse dominee die respectvol de doden begraaft is jaren later het aanknopingspunt voor verzoening tussen Putten en Ladelund.
Nu is Putten een levendig vakantiedorp op de Veluwe met een lekkere broodjeszaak. Daarna fietsen we een prachtig beukenbos in, kilometerslang, gevolgd door een heideveld zo ver het oog reikt. Als we door het oude land verder fietsen picknicken we bij landgoed Staverden, een kasteel met alles erop en eraan, ook horeca want een landgoed vraagt om onderhoud. We fietsen verder oostwaarts door bos en hei, door Elspeet en Epe met een druk epicentrum.
Het landschap verandert en we bereiken al snel de uiterwaarden met weiland, wielen en dijken: de IJssel. In Wijhe halen we de veerpont en in een mum van tijd staan we op de andere oever. Nog twaalf kilometer rechttoe rechtaan door de weilanden en we zijn in Raalte waar we gastvrij ontvangen worden door Marietje en Gerard, vroegere buren die naar hun heimat terug zijn verhuisd.
Raalte – Cuijk, 111 km.
Uitgezwaaid door onze gastvrouw en -heer starten we in de regen; was voorspeld. Op het fietspad langs een secundaire weg naar Deventer. Wegwerkzaamheden zorgen ervoor dat de weg zeer rustig is en we herkennen een cafeetje van ons 'Marskramerpad'. Dwars door Deventer en dan de IJsselbrug over gaat de tocht door de uiterwaarden van de IJssel en de rafelranden van de Veluwe. Het blijft regenen. Brengt me bij wat tussen mijn oren zit over regen: vervelend!!! De ervaring: zoals de zon glans geeft aan de natuur, spoelt de regen haar schoon. De horizon is doffer, gescheiden van mijn oog door druppels of regengordijnen. Mijn bril gaat in mijn zak. Ik zie wat minder scherp maar regendruppels vertroebelen nog meer. Met dit weer blijf ik meer in mijn gedachten hangen, alsof ik meer in mezelf keer en me daarmee van de natuur afkeer.
Als we weer in de uiterwaarden van de IJssel belanden weet ik dat we verkeerd rijden. Jan is het spoor bijster; de gps ook. Plots rijden we kilometers over glooiende fietspaden door de prachtigste bossen en schrikt Jan op van een oeros die op het fietspad ligt. Dan een onafzienbaar stuk hei dat er vaalbruin bij ligt in de regen. De zachte natuurgeluiden maken plaats voor geraas van auto's; onmiskenbaar een snelweg. Een knooppunten bord wijst de weg en we suizen langs de oude herenhuizen Arnhem in en lunchen in een Grand Café waar de plasjes onder onze stoelen staan. Van de regen hebben we relatief weinig last al zijn we na 70 kilometer doorweekt. Vervelend is het kil gevoel; met een laagje windstopper extra is dat zo verholpen. We steken de Boven Rijn over, langs het Gelredome en via een uitdijend Arnhem Zuid en secundaire wegen richting Nijmegen. Een nieuwe fietsbrug annex spoorwegbrug voert ons Nijmegen binnen en via nieuwe fietspaden zijn we vlot door de stad heen. Intussen is het een halfuurtje droog geweest maar dan is er weer regen, niet te hard wel gestaag.
Via de Sint Annastraat en langs de nieuwe ziekenhuizen verlaten we de stad en fietsen naar Malden en Molenhoek. Annemijn, waar we vrijwel langsfietsen zorgt voor lekkere koffie en als we bijgepraat zijn, wacht het laatste stukje provinciale weg tot we de uiterwaarden van de Maas bereiken en met de pont naar Cuijk oversteken. Een warm maal en een hartelijk gastadres bij een vriendin zorgt dat deze regendag even gezellig eindigt als een zonnedag.
Cuijk – Liempde, 65 km.
Na een stevig ontbijt stappen we, in overvloedige regen, op de fiets. Net als gisteren komt de gps moeilijk op dreef zodat we de eerste kilometers op gevoel de goede richting oprijden. Een mooie tocht door het Brabantse land met zijn weilanden, beemden en bosjes. Van Haps naar St. Hubert, Odiliapeel, Boekel, Erp; meestal rijden we rakelings langs de dorpskernen. In Keldonk steken we de Zuid-Willemsvaart over. Een ommetje door Zijtaart levert een gesloten café en een dichte snackbar op. Doorrijden maar want dan zijn we vroeg op de camping en hebben alle tijd voor zwager en schoonzus die er kamperen. Onder de brug van de snelweg – een droog moment – eten we een banaan en fietsen door de lommerrijke lanen. Door de regen heen genieten we van het boerenland want de natuur blijft mooi.
Het verschil met gisteren is dat het vandaag gemiddeld wat harder regent. In de vroege namiddag bereiken we ons doel: twee verzopen katten die hartelijk verwelkomd worden met drank en versnaperingen.
Ons verblijf wordt een hut op palen. Onder de hut staan onze fietsen droog. In de hut is een tafel met 4 stoelen, een kast met kookgerei en twee bedsteeën. We betrekken er eentje; zeer gezellig! De droogtrommel verzorgt de eerste droog ronde en de reten en spleten in onze hut zorgen voor luchtigheid zodat onze spullen goed drogen. Met de familie is er tijd om bij te praten en we worden vergast op een smakelijk avondmaal: na macaroni en penne, spaghetti want fietsers hebben energierijke voeding nodig!
Liempde – Wilnis, 102 km.
Na een lekker ontbijt raken we wat trager op de fiets. De zon breekt door en het is onmiddellijk warm. De gps is nog niet wakker en we fietsen door de ommelanden richting Den Bosch. In Vught een omleiding door een natuurgebiedje met waterpartijen. We staan regelmatig stil om de gps te raadplegen maar zelfs Jan wordt er niet wijzer van. De fouten van de gps neemt hij loyaal op zich: niet goed ingesteld, niet goed leesbaar, satellieten vertroebeld door boomkruinen. Aan de rand van Den Bosch zijn we het spoor helemaal bijster. Ik ongeduldig want als kaarten-mens blijf ik het overzicht missen bij de gps. Ik moet me dan overgeven aan zijn instructies. Ik heb het vooral moeilijk als we door onbekend gebied fietsen en mijn oriëntatie me in de steek laat. Jan vindt dat ik teveel zeur over de gps; heeft ie een beetje gelijk in. Jan reset het hele geval en na een kwartiertje kunnen we verder.
Het wordt een schitterende tocht over Vlijmen en dan verschillende dijken langs de Maas tot we voor Heusden de Maas oversteken met de pont. Een paar kilometer door een prachtig gebiedje met wielen en moerasbos wacht ons de volgende pont naar Nederhemert Noord. Parallel aan de Andelse Maas fietsen we, na een lunchpauze in een als grappig dijkrestaurantje vermomde snackbar, naar Brakel waar de pont over de Merwede gaat. Het blijft landelijk fietsen door Vuren en Lingebos en dan de dijk langs de Linge, onverminderd mooie natuur. In Spijk steken we met een handbediend pontje de Linge over. Dan via Nieuwland, een alweer ons onbekend dorp langs het kanaal met een ommetje naar Meerkerk. Daar komen we op bekend terrein. Door het oude dorp bereiken we de Lek dijk en fietsen langs de dras- en moeraslanden naar Ameide om daar de vijfde pont van de dag te nemen. Even uitblazen met een drankje bij het strand dat druk bezocht is op deze zonnige middag.
Nog een kilometer over de dijk naar Jaarsveld en dan 30 kilometer, letterlijk rechttoe, rechtaan naar huis over Linschoten, Woerden, Kamerik en Kanis.
Een verrassende rit, een welbestede tocht en prima weer!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
